Ik had al even niets meer gepost, dat komt voornamelijk
omdat alles een beetje chaotisch is momenteel. Dat zorgt ervoor dat ik mijn
overzicht verlies en ook veel dingen vergeet.
Wat is er in de tussentijd gebeurd:
Ik heb röntgenfoto’s gehad van mijn rug, de orthopeed heeft
naar mijn rug en heupen gekeken maar vond deze niet versleten. Dat is mij in
het verleden wel verteld dus was mijn vraag: waar komt die pijn elke keer dan
vandaan. Het zit toch echt niet tussen mijn oren. De dokter nam mij in ieder geval serieus en
ik krijg binnenkort een botscan en een afspraak bij de osteoporose kliniek om
er verder naar te kijken.
Verder kreeg ik een MRI van mijn knie. De uitslag daarvan heb
ik vandaag gekregen. Naast dat er in mijn kuitbeen een scheurtje zat bleek er
ook 1 in mijn scheenbeen te zitten. Verder blijk ik HMS te hebben. HMS staat
voor Hyper Mobiliteit Syndroom.
De banden en pezen van mijn gewrichten zijn niet sterk
genoeg en daardoor kan ik bijvoorbeeld mijn knieën verder overstrekken dan een
ander ‘normaal’ persoon. Als gevolg daarvan ben ik dus doorgeklapt toen ik van
het paard probeerde af te stappen. Ook de klachten van mijn rug en bekken
kunnen daar vandaan komen. De spieren rond mijn gewrichten proberen de taak van
de banden en pezen over te nemen en daardoor raken ze snel overbelast wat voor
pijn zorgt.
Wat eraan gedaan kan worden? Niet bijzonder veel. Proberen
door fysiotherapie om de spieren sterker te maken maar zonder ze over te
belasten. Verder pijnstilling.
De diagnose is misschien niet leuk maar aan de andere kant
een hele opluchting. Net als toen ik de diagnose ADHD kreeg vallen nu ook
allemaal puzzelstukjes op hun plaats, alleen nu op lichamelijk vlak.
Wat mijn knie betreft, die mag nog 4 weken in de brace
blijven, ik krijg fysiotherapie en dan terug voor een foto en controle.
Door alle ziekenhuisbezoekjes is het momenteel wel rommelig
in mijn ritme en structuur en daar heb ik wel last van. Zoals eerder gezegd
vergeet ik nu snel dingen en ook in huis is het chaotisch. Gelukkig heb ik hulp
van het RIBW want anders zou het echt een zooitje worden ben ik bang.
Deze week wel weer een ochtend op de boerderij geweest en
hopelijk kan ik binnenkort weer mijn eigen ritme op pakken.
Morgen eerst maar richting Utrecht en een weekendje bij paps
verblijven met de hondjes voor Vaderdag en de verjaardag van een stief zus.
