Vakantie!

Een beetje laat maar dan toch nog even een update.

Ik ben op vakantie, niet naar een warm land ofzo of een of andere camping, maar naar mijn beste vriendinnetje die in omgeving Eindhoven woont. Om een of andere reden kom ik altijd helemaal bij als ik bij haar (en haar vriend) thuis ben.  Standaard slaap ik de eerste 2 of 3 dagen veel  en voer ik dus niet veel uit. Ik hobbel mee naar de verzorgpaardjes van haar en we trainen een beetje met de honden. Gisteren ben ik wel naar de kapper geweest (was weer hoog nodig) en heb ik dus weer een lekker kort koppie.  Vandaag nog even op een paard gezeten van een vriend van dinnetje, en dat mag ik komende 2 weken elke dag als ik wil , dus dat is ook erg leuk.

Volgende week komt er nog een vriendin met haar honden en gaan we lekker een dagje naar de sauna voor pure ontspanning. Telefoon in de kluis, kleren uit en vrijheid blijheid!

Vrijdag wordt mijn zus ingeleid voor har bevalling, als de kleine al niet eerder besluit te komen. Spannend , weer een nieuw familielid :D Ik hoop dat alles goed gaat.

Voor nu heb ik niet veel te melden, maar ik kom vast nog wel wat tegen komende anderhalve  week. Voor nu wens ik iedereen een fijne vakantie, en hopelijk lekker weer erbij!

Puppies en CIZ

Ik ben deze week niet op de boerderij geweest, reden daarvoor was dat ik vroedvrouw mocht spelen bij de fokker van Aedan. Maandag gaf de teef (vrouwelijke hond voor de leken) een temperatuurdip aan. Meestal komen de puppies dan binnen 24 uur. Dus heb ik Aedan naar de oppas gebracht, die is namelijk te druk om erbij te zijn, en ben ik met Bella op de trein gestapt naar Emmeloord. Daar kwam de eerste uitdaging, want in mijn haast vergat ik even dat om half 3 de trein en bus volgeladen zit met studenten.. oeps!  Wel een heel leuk gesprek gehad op het station met een echtpaar waarvan de man ook paniekaanvallen had en die vroeger met 3 duitse herders trainden. Ze waren erg onder de indruk van Bella. De busreis was vervelend druk en ik heb mij vooral met Bella bezig gehouden zodat ik minder op de omgeving zat te letten.

Jammer genoeg voor mij besloot Diva, de teef, dat ze nog niet wou bevallen dus ben ik een aantal nachten blijven slapen. Woensdag belde echter mijn begeleidster van het RIBW over mijn indicatie aanvraag bij het CIZ. Er klopte een aantal dingen niet voor de aanvraag, er was een oudere diagnose meegestuurd, dat ging zij oplossen, maar ze wouden ook informatie van Dimence waarom ik meer dagbesteding nodig had en waar ik het afgelopen jaar mee bezig ben geweest, en dat moest vinnen 2 dagen geregeld worden. Nu heb ik wel eens eerder verteld dat Dimence niet altijd de zaakjes op orde heeft dus ik was verschrikkelijk boos en moest er ook van huilen. Toen ik eindelijk mijn SPV ‘er te pakken had gekregen heeft zij dit uiteindelijk allemaal geregeld met mijn begeleidster en hoefde ik mij daar voorlopig niet meer zorgen om te maken. 

Donderdag ochtend besloot Diva dat ze er klaar voor was en zijn er 2 prachtige pups geboren. Erg leuk om ook eens een bevalling bij een hond mee te maken. En raar om te bedenken dat ook Aedan ooit zo klein was.

’s Avonds kon ik met de wederhelft van de oppas meerijden naar huis, dat was erg fijn want na een paar gebroken nachten en stress vanwege het CIZ was de koek wel een beetje op, ik zag dan ook als een berg op tegen de reis terug.

Het was ontzettend fijn om Aedan weer te zien, ik heb hem die dagen echt heel erg gemist. Het is een ontzettend druk ventje dus als het dan ineens stil is om je heen en je niet wakker wordt van een hond op je hoofd die je aflikt dan is dat even afkicken.

Vandaag kreeg ik een belletje van mijn begeleidster en helaas geen positieve. De aanvraag is afgewezen. Voornamelijk omdat ik onder behandeling sta en dat prioriteit heeft over dagbesteding, ook al zie ik mijn ‘behandelaar’ maar eens in de 2 weken nu…. Daarnaast heeft het CIZ mijn hele indicatie nog maar eens onder de loep genomen en vinden ze dat ik mijn huishoudelijke ondersteuning, die nu onder het AWBZ valt moet gaan zoeken bij de WMO bij de gemeente… zucht…

Door alle veranderingen in de zorg die komen, en nu al beginnen doet iedereen met indicaties moeilijk. Ik voorzie nu dan al problemen met het aanvragen bij de WMO , ook al zegt mijn begeleider dat ik dat gewoon zou moeten kunnen krijgen… maar ja , dat zeiden ze van de indicatie aanvraag ook dus ik geloof ondertussen helemaal niets meer.

Puntje bij paaltje komt het erop neer dat ik beter geen aanvraag had kunnen doen want nu is het een zooitje…

Wel heb ik dan maar bedacht dat als ik eraan toe ben meer te doen ik dan i.p.v. meer dagdelen op de boerderij ga kijken of ik vrijwilligerswerk kan doen met de honden bij bijvoorbeeld De Zonnebloem Stichting. Voorlopig doe ik maar even helemaal niets, nog meer tegenslagen zie ik niet zitten, ik ben er even klaar mee.

De veranderingen en bezuinigingen in de zorg zouden in 2015 van start gaan maar daar wordt nu al mee begonnen geloof ik… Merken jullie hier ook al wat van? 

Typische klunsigheid

Na vorige week flink ziek te zijn geweest voel ik mij deze week weer een stuk fitter.

Tijd om het normale leven weer op te pakken. Dinsdag had ik een afspraak over de ophoging van mijn CIZ indicatie. CIZ is het bedrijf/orgaan dat indicaties afgeeft voor dagbesteding maar ook AWBZ uren.

In mijn geval ging het om ophoging van mijn dagbesteding. Momenteel heb ik namelijk 5 dagdelen ter besteding die ik nu voldoe in 2,5 dag. Omdat regulier werk er hoogstwaarschijnlijk niet meer inzit is uitbreiding van mijn dagbesteding een goede volgende stap volgens mijn behandelaren. Dus als eerste heb ik een motivatiebrief geregeld van mijn behandelaren, althans , dat was het idee maar helaas kreeg ik een dag van tevoren geen motivatiebrief maar een oud zorgplan dat niet meer up to date was. Jammer, ze zijn niet altijd up to date bij mijn behandeling wat betreft de papieren…

Maar goed ik dus naar de indicatie aanvraag. Daar werd mij verteld dat het CIZ nog maar 10% van de aanvragen van het RIBW controleerd. Voel je hem al aankomen? Ja dus.. ik zat mooi bij die 10%. Dat betekend dat ik binnen 2 weken hoor of mijn aanvraag geaccepteerd is. In de tussentijd kan het CIZ mijn begeleider van het RIBW bellen of ze bellen mij zelf. Hoe dan ook moest ik mij geen zorgen maken, het was enkel een ophoging. Ik wil heel graag zeggen dat ik mij daar geen zorgen om maak maar stiekem ga ik er toch van in de zenuwen zitten. 2 weekjes zenuwen dus.

Ook weer na 2 weken van afwezigheid naar de boerderij geweest. Jammer om te merken dat in mijn afwezigheid de eetgroep in de soep is gelopen.  Dat is vooral jammer voor de mensen die zich opgegeven hadden maar dat maakt wel duidelijk dat als ik er niet ben ik beter de eetgroep kan overslaan. Ik had overigens niet veel energie deze week. Na uit verveling en frustratie maar cupcakes te hebben gebakken op woensdag heb ik donderdag eigenlijk niets uitgevoerd behalve met de hondjes gewandeld en in een stoel voor de kachel te hebben gesoest..

Gisteren had ik ook weer een stuntel moment. Ik zou gaan douchen, stapte op een lege shampoo fles en gleed daarbij onderuit. Bij een loze poging om te blijven staan trok ik het douchegordijn incl roede naar beneden , sloeg ik met mijn hoofd tegen de muur en verdraaide ik mijn rug.. Au!, gelukkig blijkt het redelijk mee te vallen, heb ik alleen een zere plek en een pijnlijke rug. Ik overleef het wel maar het was nou niet bepaald hoe ik het weekend in wilde gaan.

Hopelijk is het weekend mij beter gezind en kan ik maandag weer fris aan een nieuwe week beginnen!

Geniet allemaal van het weekend!

Ook tijdens griep een beperking...

Ik ben afgelopen week behoorlijk ziek geweest en ben nog steeds eigenlijk ziek. Buikgriep. Jakkes en daardoor zit ik veel binnen. Nou zou je denken dat je daardoor ook niet veel meemaakt op het gebied van je psychische beperking maar dat valt nog best tegen.

Ten eerste moet je dingen gaan afzeggen die je belooft hebt. Afspraken verzetten etc.

Eerst maar eens naar de boerderij gebeld en ook nog even eraan helpen herinneren dat de eetgroep geregeld moet worden. Zou ik dat niet zeggen dan vergeten ze het waarschijnlijk :P  Ik voel mij op dat moment schuldig dat ik die groep niet kan doen. Dat ik een legitieme reden heb, griep,  voelt voor mij niet zo legitiem. Maar ja, al lag ik in het ziekenhuis met een gebroken rug vind ik het nog niet legitiem.

Nee zeggen of een weerwoord geven is ook zo iets moeilijks. Naast het boerderij gebeuren zou ik vrijdag ochtend oppassen op het dochtertje van een vriendin. Donderdagmiddag spreek ik betreffende vriendin en geef aan dat morgen niet echt gaat werken.  Ah joh de wc bij mij is ook dichtbij , en omdat ik er niets op durf te zeggen grap ik lekker mee. Ja is ook zo , ik zie je morgenochtend dan wel.

Maar het zit me dwars als ik weer op de bank zit.. Ik heb buikgriep , flink ook en  voel mij totaal niet in staat om op te passen.. Maar duidelijk vind ze dat het wel meevalt, ben ik zo’n aansteller dan? Na een flinke discussie met mijzelf besluit ik door te pakken. Belabberd op de bank bij een ander terwijl ik ziek ben kan niet de bedoeling zijn, dus hoe schuldig ik mij ook voel , en klaar voor een reactie vol schuldigmakende feiten stuur ik een berichtje dat ik erover nagedacht heb en dat ze echt andere oppas moet regelen. Ik verstuur het en maak me vervolgens klaar voor de vriendinnenoorlog van de eeuw… M’n telefoon laat horen dat ik een berichtje heb en even durf ik niet te kijken… toch maar doen dan heb ik het gehad. Een vrolijk berichtje staat er : Geeft niets joh! Haha ik regel wel wat anders.

Oh pfewww dat scheelt , maak ik er weer een drama van… En ja dat is precies wat ik doe…. Je zou denken dat ik mijn goede vriendinnen toch wel beter ken dan vandaag en dat soort dingen durf te zeggen, maar ik durf niemand 100% te vertrouwen dus ook daar twijfel ik wel eens aan. Dat ligt niet aan mijn vriendinnen maar bij mij. En vooral voor mijzelf is dat erg lastig.

Voor nu heb ik in iedergeval alles kunnen regelen voor mijn weekje ziek zijn. Hopelijk voel ik me tegen zondagochtend beter zodat ik toch nog naar de hondentraining kan , al is het alleen maar om te zitten theeleuten.. Ben ik er even uit. Enige echt positieve wat ik uit ziek zijn kan halen is dat de kilo’s eraf vliegen. Tsja ik weet wel dat dat voornamelijk vochtverlies is maar het staat wel mooi op je weegschaal :P

Tot de volgende keer J