Happy b-day!

Drukke week gehad, voor mijn doen. Donderdag was ik jarig, en ben ik wezen lunchen met een vriendin (incl. gebak en gezang) en uit eten geweest bij de chinees met mams (nomnomnom).

Verder te horen gekregen dat ik 2 juni voor de MRI mag voor mijn knie, en een week later een afspraak voor de uitslag.

Zaterdag heb ik mijn verjaardag gevierd, daarvoor had ik heerlijke red velvet cupcakes gemaakt die goed bevallen zijn bij de visite.

Zaterdag avond na alle visite had ik het even te kwaad. Alle stress rondom mijn knie, mijn rug, en stress voor de verjaardag kwam eruit. Ik was helemaal kapot. Daarnaast ben ik teleurgesteld in een vriendin en geloof me, teleurstelling is lastiger dan boosheid.

En dan denk je lekker op tijd naar bed te gaan, dan kan je in ieder geval zondags lekker fris gaan trainen. Nou nee… Behalve dat ik last van mijn ribben had en geen houding kon vinden die lekker lag besloot half Zwolle voor mijn raam op de binnenplaats (het gebouw waar ik woon heeft een ‘U’ vorm , ik woon aan de binnenkant) lekker dronken te gaan schreeuwen. En door de vorm van het gebouw wordt dat geluid versterkt. Had ik beter in mijn vel gezeten dat had ik rustig mijn raam opengedaan en vriendelijk gevraagd of ze op wouden rotten. Maar aangezien ik er door heen zat had ik daar de puf niet voor. Dit is herhaaldelijk gebeurd tussen 1 en 5 uur ’s ochtends en ik vernam vanmorgen dat de overbuurvrouw wel tot 2 keer toe er wat van gezegd heeft. Het is alleen net dweilen met de kraan open. Nou weet ik wel dat ik in de binnenstad woon, en dat het lawaai niveau hoger is in het weekend , maar om voor mijn raam te gaan schreeuwen, waar de meesten sowieso niets te zoeken hebben, het is privé terrein, vind ik wat te ver gaan. Ooit, ooit als ik geld heb om te verhuizen woon ik in een mooi huisje met een tuin.. voor nu doe ik het er maar mee.

Maar ondanks dat ik vanmorgen dus geheel kapot was ben ik wel naar de hondentraining gegaan. Eerlijk gezegd meot het wel heel slecht met mij gesteld zijn als ik daar niet heen ga. Al zit ik enkel aan de zij lijn te kijken, ik knap er van op, het is mijn rust moment met fijne mensen waar ik mij thuis voel.

Dus voel ik mij nu weer wat energieker en heb ik iets meer vertrouwen in komende week.

Morgen moet ik naar het ziekenhuis voor mijn rug, eerst radiologie en dan orthopedie afdeling. Daar ben ik toch wel wat zenuwachtig voor… Mevrouw, u rug is niet goed… nee dat weet ik al, maar kunnen ze er ook wat mee, dat is wel spannend.

Verder door de week niet zo heel veel gepland, misschien dat ik een half dagje naar de boerderij ga.

Vrijdag ga ik een logeetje ophalen, zaterdag met haar naar de dierentuin in Emmen en Zondag gaat ze mee naar de training, 's middags breng ik haar weer terug naar huis.  Verder vooral maar rustig aan doen.

Hebben jullie nog leuke plannen?

Update

Tijd voor een update vond ik.

Dinsdag ben ik bij de dokter geweest en heb ik een doorverwijzing gekregen naar de afdeling orthopedie in het ziekenhuis voor mijn rugwervels die niet zo ok bleken te zijn op de röntgen foto’s van afgelopen zaterdag. Inmiddels heb ik daar bericht van en mag ik maandag de 26^e eerst naar de radiologie afdeling (voor foto’s lijkt mij) en direct daarna bij de orthopeed. Spannend en ik ben erg benieuwd.

Vrijdags ben ik naar de trauma chirurgie poli geweest voor controle van mijn knie. En dat ging niet zo goed als ik hoopte. Mijn knie is vreselijk instabiel en bij vergelijking van mijn andere knie bleek die ook niet ‘sjofel’ te zijn. Ik heb een brace gekregen en moet wachten op een oproep voor de MRI. Morgen (maandag) moet ik ze wel weer bellen, de brace die ik heb gekregen is een maat te groot en daardoor klap ik nog steeds naar achteren met mijn knie (en met naar achteren bedoel ik dus de andere kant op dan dat je knie zou moeten..)  Ook daar dus spannend wat er allemaal mee gaat gebeuren en wat er mis mee is.

Ergens is de val van Neel een zegen geweest, ze komen achter van alles dat mis is en er wordt nu goed naar gekeken. Maar het brengt ook zorgen , want tsja als het allemaal mis is dan is er ook kans dat ik geopereerd moet worden. Ik blijf heel hard tegen mezelf zeggen dat ik het stap voor stap moet bekijken maar dat is best moeilijk voor iemand die alle scenario’s afgaat… Een operatie op zich boeit me niet zo, zall pijn doen maar ach. Wat mij dwars zit zijn de honden. Die kunnen natuurlijk prima ergens logeren en zullen waarschijnlijk mij niet eens zo missen omdat er overal vriendjes zijn om mee te spelen, maar ik maak me zorgen om mijn psychische toestand als ik ze dagen moet missen. Vooral Bella is mijn steun en toeverlaat als ik het moeilijk heb. Gelukkig heb ik ook al een aanbieding gehad dat mocht ik geopereerd worden ik bij vrienden mag verblijven samen met de honden. Je maakt je immers zo druk over de honden dat je er nog niet eens over nadenkt wat je zelf gaat doen.. Denk niet dat ze mij naa huis laten gaan als ik helemaal alleen ben …

Dit wetende geeft mij weer wat rust en kan ik me voorlopig gewoon op de komende tijd focussen.

Mijn ribben doen overigens nog wel zeer, vooral ’s nachts, en daarvoor slik ik ’s nachts ook pijnstilling, overdag niet meer. Mijn schouder doet helemaal niet zeer meer dus die is weer opgeknapt. Dat is iig 1 ding wat niet meer kapot is haha.

De boerderij houd ik op de hoogte maar ik ga volgende week nog niet heen. Dit voornamelijk omdat ik het gehobbel heen (1 uur) en terug (nog 1 uur) in het busje niet zie zitten. Daarnaast kan ik er nu ook niets uitvoeren. Als het volgende week goed gaat ga ik de week erna weer heen. Wel een beetje jammer omdat ik donderdag jarig ben en een high tea zou doen op de boerderij om te vieren. Ik stel dat dus nog even uit en dan vieren we het later.

Donderdag jarig dus. 30 jaar wordt ik, en zaterdag vier ik het voor wie gezellig langs wil komen met koffie/thee en gebak. Ik doe niets uitgebreids, lekker simpel.

Volgende week weer een update!

Ritme Kwijt

Ik ben op vakantie geweest de afgelopen 2 weken. Hartstikke fijn omdat ik lekker bij kon komen maar aan de andere kant is het soms ook vervelend. Ik wordt dan namelijk wel uit mijn vaste ritme gerukt en dat is lastig. Zo begin ik dan te vergeten welke dag het is, vergeet ik mijn wekelijkse blog te schrijven en nog zo’n mooi voorbeeld, ik vergeet de helft van de tijd mijn medicatie. Puur omdat mijn ritme anders is dan thuis. Thuis staat alles op zijn plek als ik naar bed ga, doe ik mijn lenzen uit en neem ik mijn medicijnen in. Maar bij vriendin lief staat alles net anders en vergeet ik mijn medicatie te nemen en soms zelfs mijn lenzen uit te doen. (En dan denk je soms ’s ochtends dat je ogen spontaan genezen zijn, het moment dat je realiseert dat je, je lenzen nog in hebt is even een teleurstelling.)

Ik heb wel heerlijk bijgeslapen bij mijn vriendin, en de 2^e week kwam er nog een vriendin met haar honden gezellig bij. Dus waren we met 4 man (2 dinnetjes, ik en vriend van dinnetje)

, en 5 honden.  Nou ja… 4 honden en een aanhangsel want Bella telt eigenlijk niet mee :p.

Ik heb op vakantie ook weer wat paard gereden, voornamelijk gestapt op een fries genaamd Neel, en een paar pasjes gedraafd, wat mijn heupen gelukkig niet erg vonden.

Ook een heerlijk dagje sauna stond op de planning met zijn 3en en dat was genieten. Heerlijk ontspannen en vooral mijn rug en heup vinden de warmte heel erg fijn, de nacht na de sauna heb ik dan ook heerlijk geslapen.

Afgelopen zaterdag avond zouden wij weer terug, maar niet nadat ik nog even ’s middags op Neel gestapt had. En toen veranderde alles….

Ik maakte een miscalculatie hoe hoog ik mijn been moest opzwaaien, en paardlief ging alvast lopen. Ik kwam met mijn been achter het zadel terecht en een poging alsnog in het zadel te komen werkte niet dus bedacht ik dat ik maar af zou stappen, dat was op zich geen slecht plan maar ik kwam verkeerd terecht waarbij mijn knie flink naar achteren klapte, en ik met mijn rechterschouder en borstkas op de grond klapte waarbij mijn long even inklapte.

Nu heb ik vaker een ingeklapte long gehad dus ipv in paniek raken ademde ik heel hard uit (in gaat op dat moment niet) en toen dat was opgelost stond ik op en stapte ik , het zij met pijn, weer op het paard, want erop zal ik altijd als ik eraf val. Vriendin lief hield paardje wel even vast maar na 2 rondjes stappen werd duidelijk dat de hoeveelheid pijn toch wel wat meer dan normaal was en wilde ik naar het ziekenhuis. Vriendinnetje even gevoeld om zeker te weten dat de ribben niet gebroken waren anders hadden we op een ambulance gewacht (dit omdat een gebroken rib je long zou kunnen perforeren).

Met een enorme hoeveelheid gevloek en flink wat tranen zijn we onderweg gegaan naar het ziekenhuis in Veldhoven. Ik heb best een hoge pijngrens maar dit was niet grappig meer. Ik had verschrikkelijk moeite met ademhalen omdat mijn ribben zo’n zeer deed.

In het ziekenhuis gekomen werd ik snel gezien en kreeg ik ook al snel pijnstillers. Eerst paracetamol, wat niet zoveel doet, maar uiteindelijk ook een spuit morfine, en daar werd ik erg blij van want zolang ik nu rechtop stil zat deed het bijna geen pijn meer.

Er werden foto’s gemaakt van mijn rug, schouder, borstkas terwijl ik stond en toen moest ik gaan liggen voor foto’s voor mijn knie… aiaiai, ik heb een partij staan vloeken en schelden want gaan liggen met vers gekneusde ribben is geen leuke grap. Gelukkig was het snel gedaan en nadat ze ook nog even bloed hadden getrokken voor de zekerheid mag je lekker wachten. Op dat moment duurt alles lang maar als ik erop terug kijk ging het nog vrij vlot.

De uitslag is dat ik een gekneusde schouder, gekneusde ribben heb en een fractuur in het kopje van mijn kuitbeen. Die fractuur is alleen niet geheel door dus zie het maar als een scheur. Aan het kopje van de kuitbeen zit een pees/band van je knie vast. Door de kracht waarmee mijn knie naar achteren geslagen is heeft die band dus bijna de kop van het bot afgerukt. Ik heb geluk gehad want als het werkelijk gebroken was geweest had ik geopereerd moeten worden.

Wel werd er ook nog een opmerking gemaakt dat bij 2 borstwervels op de röntgen te zien was dat er een afwijking aanwezig was. Dit had niet met het huidige ongeval te maken maar was wel fijn om te weten omdat ik de laatste keren daar pijn heb gehad toen ik door mijn rug ging. Ik ben dan ook vandaag bij de huisarts geweest daarvoor en heb een doorverwijzing gekregen naar de orthopeed omdat ik wil dat daar naar gekeken word. Ik heb vaak genoeg last van mijn rug en wie weet kan er wat aan gedaan worden.

Verdere advies was vooral rust. Pootje omhoog. Ik heb een drukverband om mijn knie en mocht na 3 dagen mijn brace of tubigrip omdoen. Maar beide opties zakken na 2 stappen af, of in het geval van de tubigrip (elastische stoffen buis) trek ik hem omhoog, laat ik los en rolt ie naar mijn kuit omlaag…

Dus verbind ik nu mijn been elke dag zelf opnieuw (ik had dat maandag laten doen bij de assistente van de huisarts, maar volgens mij hebben zij geen verbandleer in het vakkenpakket gehad ….) en Vrijdag mag ik naar de poli afdeling van de afdeling trauma chirurgie in het Sophia ziekenhuis voor controle. Ik gok erop dat ze een controle foto gaan maken , maar heb eigenlijk geen idee. Wat ik wel weet is dat mijn knie nog steeds om de haverklap naar achteren klapt en dat goed zeer doet.  Het zal zijn tijd wel nodig hebben.

Betekend dus ook dat ik komende week , en misschien volgende week niet op de boerderij ben. Ik zie het niet zo zitten om een uur heen en een uur terug in een hobbelende bus te zitten met gekneusde ribben (ouch) en dan ook nog eens op de boerderij uit mijn neus moeten peuteren omdat ik niets kan doen….  Dan liever thuis en comfortabel.

Volgende week ben ik jarig en dat had ik op de boerderij willen vieren met een high tea maar ik denk dat ik dat maar uitstel tot ik weer terug ben. Dan maar verlaat…

Gelukkig krijg ik van alle kanten hulp en ben ik nog redelijk mobiel. Plus dat slapen ’s nachts mij nog meevalt (mede dankzij flinke pijnstillers) ondanks de pijn. Het komt wel weer goed.

En nu weer mijn gewone ritme oppakken, dan krijgen jullie ook weer wekelijks een verslagje!