Bespreekbaar?

Een stigma , dat zit er op de psychiatrie. En niet zo'n kleintje ook. Door de uitvoerige media van tegenwoordig horen we veel negativiteit over psychische beperkingen of klachten. Facebook, Twitter, online nieuwsartikelen, de krant, radio en tv. De meeste mensen denken bij psychiatrie aan mensen die gevaarlijk zijn. De moordenaar van een gezin die zwaar depressief was. De overvaller die borderline heeft en zo gaat het door. Jammer want talloze 'criminelen' hebben geen psychische problemen maar zijn heel 'normaal' waardoor er al snel over een kant gescheerd word. Niet gek want wij Nederlanders hebben niet voor niets het spreekwoord: Wat een boer niet kent dat vreet ie niet. En dat doelt niet alleen op dat bord bruine bonen van wijlen Bartje.
Maar hoe zit het dan wel met mensen met een psychische beperking? Zijn ze eng? Moeilijk om mee om te gaan? Gevaarlijk?
Welnee, maar jammer genoeg door datzelfde stigma durft menigeen met een psychische beperking er niet voor uit te komen omdat men zich schaamt of mensen van ze weglopen. Daar ben ik zelf ook slachtoffer van geworden.
Zelf ben ik een vrij open persoon, dat was ik in het hele begin niet zo, ik voelde me in een hokje gestopt, vooral niet over praten want de ervaring leerde, ook bij mij dat mensen van je weg rennen. Maar hoe langer ik er over nadenk hoe stommer ik dat vind. En als een ander het niet durft dan doe ik het. Ik begin deze blog met het idee om eens te kijken in het leven van iemand met een psychische beperking. Is het werkelijk zo zoals er in de tekstboeken beschreven staat? Of is het vanuit mijn kant misschien heel anders dan wat er gedacht wordt. Als ik hiermee 1 iemand over de drempel trek om toch een gewoon gesprek aan te gaan of een vriendschap met iemand met een beperking dan is mijn doel behaald.

Dus eerst een voorstelrondje.
Mijn naam is Marije, ik ben 29 jaar en woon in Zwolle. Ik heb een kat, en 2 honden waarvan 1 mijn psychiatrische hulphond is. Ik ben volledig afgekeurd voorlopig en ga daarom 5 dagdelen in de week naar Zorgboerderij 'Het Oosterbroek' in Luttenberg. Deze is onderdeel van het RIBW ( Regionale Instelling voor Begeleid Wonen).  Ik woon zelfstandig maar krijg 1 keer per week huishoudelijke ondersteuning en heb ambulante hulp op afroep wanneer ik het nodig heb (Denk aan moeilijke administratieve handelingen etc)
Ik ben gediagnosticeerd met ADHD, PTSS en een persoonlijkheidsstoornis NAO.
Klinkt dat al eng en onbekend? Ik zal het proberen uit te leggen in makkelijke taal

ADHD: Attention Deficit Hyperactive Disorder. Oftewel: Ik ben (verschrikkelijk) snel afgeleid. Zo kan ik de hele dag druk zijn met opruimen, is het aan het eind van de dag nog steeds een dikke teringzooi maar ligt alles 10 cm verderop. Frustrerend.. Want een ander denkt dat je lui bent, en jij snapt niet weer waar je moet beginnen. Het hyperactieve gedeelte zit vooral in mijn hoofd. Ik leg het altijd uit alsof ik een waterval in mijn hoofd heb die recycled. als ik klaar ben met alles een weerwoord geven of een plekje komt het weer boven aan en stroomt het weer lekker verder... Al eens een waterval geprobeerd te stoppen met je handen? geen succes, die dam die je heb gebouwd wordt vernield door de opbouwende kracht.

PTSS: Post traumatische stress stoornis. Eigenlijk heel simpel, door herhalende trauma's in het verleden heb ik nu last van stress en angst in het heden. Misschien klinkt het een beetje bekend als ik je vertel dat menig veteraan dit overhoud aan de oorlog. dat vuurwerk dat je afknalt met oud en nieuw kan een ware hel zijn voor een veteraan die een gevecht in de oorlog letterlijk herbeleefd.

Persoonlijkheidsstoornis NAO (niet anderzinds omschreven.) Hiervan zijn er velen. Borderline, Schitzofrenie, Meervoudige persoonlijkheids, Ontwijkend, Paranoide etc etc. en dus ook NAO , wat eigenlijk betekend dat ik niet in bepaald hokje van een bepaalde stoornis pas maar dat ik trekken heb van de afhankelijke en vermijdende persoonlijkheidsstoornis , en o ja ook die van paranoide.. ( en die klinkt vaak eng maar betekend alleen maar dat ik niemand echt vertrouw.)

Bij mij uit zich het voornamelijk bij chaotisch zijn, dingen vergeten, slechte dagen hebben waarbij ik niet naar buiten durf (zonder hulp) , pleinvrees, depressieve buien, en het moeilijk vind om iemand te vertrouwen. (en gaandeweg zullen jullie daar meer over leren kennen door wat ik schrijf.

Is dat alles wat ik ben dan ? Nee hoor, want ik ben ook nog eens een heel open persoon, vrolijk, creatief, passie voor dieren (voornamelijk honden en paarden)  ik ben zorgzaam en wil vooral iedereen het naar hun zin maken ( wat soms tegenwerkt voor mezelf.)

Ik wil minimaal 1 keer in de week hier wat posten, maar dikke kans dat het wat vaker gebeurd. Immers soms gebeurd er veel, en soms weinig. Voorlopig laat ik het hier bij. Kunnen jullie even inlezen en indien je vragen hebt ze stellen. En doe dat ook gewoon, ik beantwoordt ze graag. Het ultieme doel van deze blog is om dit alles bespreekbaar te maken en daar kunnen we hier een begin mee maken.