Ik weet precies hoe jij je voelt.

‘Ik weet precies hoe jij je voelt.’  Een klein zinnetje dat vaak gebruikt wordt door mensen uit mijn directe omgeving. Ik wil ze graag geloven maar ze liegen dat ze barsten.  Ze bedoelen het vaak goedmaar om te voelen hoe ik mij voel moet je hetzelfde meegemaakt hebben, en godzijdank is dat velen bespaard gebleven. 

Ze kunnen het zich proberen in te denken maar daar blijft het dan ook bij. Jammer genoeg komt uit datzelfde zinnetje vaak ook de ultieme oplossing voort (volgens diegene dan).

‘Ik weet precies hoe jij je voelt, en joh dat wordt wel weer beter, zo is het bij mij ook gegaan.’

Maar ik ben niet diegene en mijn brein werkt anders… Het is eerlijk waar vast lief bedoeld maar na de zoveelste persoon die dit tegen mij zegt kan ik die personen vaak wel achter het behang plakken.

Waarom irriteert mij dit? Omdat je ermee in een hokje wordt gezet. Het hokje depressieve PTSS’rs  en dat is te genezen en dus kop op.

Ik houd niet van hokjes politiek, ieder persoon met zijn psychische beperking is anders. En heeft dus ook aangepaste behandeling, immers als we allemaal hetzelfde waren dan hadden we een computerprogramma dat iedereen wel even zou genezen door de juiste dingen te zeggen.

Eigenlijk het enige wat ik hiermee wil zeggen tegen mensen is houd het bij jezelf als je met een ander praat over ervaringen uit het verleden of over huidige beperkingen. Je kunt vertellen hoe het bij jou ging maar ga niet vergelijken. We zijn allemaal anders, en gelukkig maar, want als iedereen van kaas hield en niet van de ham dan werd het een saai bestaan. Denk hierdoor niet dat je niet tot steun kunt zijn voor een ander want een luisterend oor is voor velen al een hele steun.

Een kort postje hier vandaag van mij, ik hoop verder in de week wat uitgebreider te posten.