Ik ben afgelopen week behoorlijk ziek geweest en ben nog
steeds eigenlijk ziek. Buikgriep. Jakkes en daardoor zit ik veel binnen. Nou
zou je denken dat je daardoor ook niet veel meemaakt op het gebied van je
psychische beperking maar dat valt nog best tegen.
Ten eerste moet je dingen gaan afzeggen die je belooft hebt.
Afspraken verzetten etc.
Eerst maar eens naar de boerderij gebeld en ook nog even
eraan helpen herinneren dat de eetgroep geregeld moet worden. Zou ik dat niet
zeggen dan vergeten ze het waarschijnlijk :P
Ik voel mij op dat moment schuldig dat ik die groep niet kan doen. Dat
ik een legitieme reden heb, griep, voelt
voor mij niet zo legitiem. Maar ja, al lag ik in het ziekenhuis met een
gebroken rug vind ik het nog niet legitiem.
Nee zeggen of een weerwoord geven is ook zo iets moeilijks.
Naast het boerderij gebeuren zou ik vrijdag ochtend oppassen op het dochtertje
van een vriendin. Donderdagmiddag spreek ik betreffende vriendin en geef aan
dat morgen niet echt gaat werken. Ah joh
de wc bij mij is ook dichtbij , en omdat ik er niets op durf te zeggen grap ik
lekker mee. Ja is ook zo , ik zie je morgenochtend dan wel.
Maar het zit me dwars als ik weer op de bank zit.. Ik heb
buikgriep , flink ook en voel mij totaal
niet in staat om op te passen.. Maar duidelijk vind ze dat het wel meevalt, ben
ik zo’n aansteller dan? Na een flinke discussie met mijzelf besluit ik door te
pakken. Belabberd op de bank bij een ander terwijl ik ziek ben kan niet de
bedoeling zijn, dus hoe schuldig ik mij ook voel , en klaar voor een reactie
vol schuldigmakende feiten stuur ik een berichtje dat ik erover nagedacht heb
en dat ze echt andere oppas moet regelen. Ik verstuur het en maak me vervolgens
klaar voor de vriendinnenoorlog van de eeuw… M’n telefoon laat horen dat ik een
berichtje heb en even durf ik niet te kijken… toch maar doen dan heb ik het
gehad. Een vrolijk berichtje staat er : Geeft niets joh! Haha ik regel wel wat
anders.
Oh pfewww dat scheelt , maak ik er weer een drama van… En ja
dat is precies wat ik doe…. Je zou denken dat ik mijn goede vriendinnen toch
wel beter ken dan vandaag en dat soort dingen durf te zeggen, maar ik durf
niemand 100% te vertrouwen dus ook daar twijfel ik wel eens aan. Dat ligt niet
aan mijn vriendinnen maar bij mij. En vooral voor mijzelf is dat erg lastig.
Voor nu heb ik in iedergeval alles kunnen regelen voor mijn
weekje ziek zijn. Hopelijk voel ik me tegen zondagochtend beter zodat ik toch
nog naar de hondentraining kan , al is het alleen maar om te zitten
theeleuten.. Ben ik er even uit. Enige echt positieve wat ik uit ziek zijn kan
halen is dat de kilo’s eraf vliegen. Tsja ik weet wel dat dat voornamelijk
vochtverlies is maar het staat wel mooi op je weegschaal :P
Tot de volgende keer J
Geen opmerkingen:
Een reactie posten